Dit boek gaat over de laatste jaren van het leven van mijn vader. Een leven dat geheel in het teken staat van zijn ziekte. De ziekte van Alzheimer. Een leven dat in het teken staat van vergeten. Dat zich af- speelt achter gesloten deuren van een afdeling in een verpleeghuis. Een leven waarvan je je kunt afvragen of het waardevol of waardeloos is. Een leven waar anderen de regie over voeren, omdat je zelf als wilson- bekwaam wordt omschreven. En grotendeels hebben ze daar nog gelijk in ook.

Dit boek gaat ook over gevoelens. Over mijn gevoelens als dochter en eerste contactpersoon. Over de pijn van beslissingen te moeten nemen in het belang van je vader. Over het verdriet van de confrontatie met een vader die steeds verder afglijdt de diepte van het vergeten in. Over het onvermogen om de relatie te doen keren en je vader als je kind te zien en te behandelen. Over boosheid en onbegrip naar anderen toe die hard oordelen of deze mensen vergeten omdat ze zijn vergeten.